ჩვენი ორგანიზაციის ახალი პროექტი ოჯახში ძალადობას ეხება, ეს თემა საკმაოდ აქტუალურია სწორედ იმის გამო, რომ მისი მნიშვნელობა დღემდე არ აქვს საზოგადოებას გასიგრძეგანებული, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი კვლევები ტარდება ოჯახურ
ძალადობაზე და საერთოდ ქალთა უფლებებზე , როგორც ზემოთ ავღნიშნე პრობლემა ისევ პრობლემად რჩება, რასაც გაერო-ს კვლევებიც
ადასტურებს, გამოკითხულ ქალთა 35,9% აცხადებს, რომ მეუღლე
მას აკონტროლებს, 34,1% კი თვლის, რომ
ცოლის ცემა გარკვეულ სიტუაციაში გამართლებულია. ყველაზე მეტად კი ასეთი ფაქტები რეგიონებში
ხდება, იქ სადაც დაბალია სამოქალაქო განათლება და საზოგადოებრივი პასუხისმგებლობა თითქმის
ნოლის ტოლია.
რაიონში არ არსებობს ზუსტი სტატისტიკა თუ რა
ინტენსივობით ხდება ოჯახური ძალადობის ფაქტი. მაგრამ ჩვენ ძალადობის მოწმე ყოველდღე ვხდებით. ამ საკითხზე ვფიქრობ სამოქალაქო სექტორთან ერთად საზოგადოების რიგითმა წევრებმაც უნდა ამოიღონ ხმა, რას ვგულისხმობ ხმის ამოღებაში-როცა ხედავ შენს მეზობელს, ნათესავს ქმარი ცემს, ამ შემთხვევაში მოძალადე საზოგადოებამ უნდა გარიყოს რათა მან კომფორტულად არ იგრძნოს თავი, მხოლოდ მაშინ დაფიქრდება მოძალადე თავის ქცევაზე.
ასევე მიუხედავად
იმისა, რომ
პარლამენტმა ეხლახანს მიიღო კანონი გენდერული თანასწორობის +28;ესახებ, რაც ზუსტას ითვალისწინებს, ოჯახში ძალადობის
მსხვერპლზე ზრუნვას, ასევე მოძალადის დასჯასაც. - თვით ამ კანონის მიღებაც კი არ მომხდარა საზოგადოების მაღალი ჩართულობისა გამო,
არამედ განპირობებული იყო საერთაშორისო ველდებულებებით.
ძალადობის ფაქტები რეგიონებში უფრო მეტია, ვიდრე დედაქალაქში. შეიძლება იმიტომაც ხდება ასე, რომ თბილისში უფრო
მეტია მსხვერპლთა დაცვის მექნიზმია და ამ თემაზე
ხშირად მიდის დისკუსიები.
